सावली

#सावली

प्रखर रवितेज पाठीशी असल्यावर, आपली सावलीही पायदळी येते...
वितळूनी जावा देह मेणाचा, अहंमपणाचेही अगदी तसेच तर होते...
.
बापाची सावली कधी पडलीच नाही...
वाटायचं याचं आस्तित्व आहे की नाही...
.
तु काळजी करू नकोस सुमित, आम्ही आहोत तुझ्या पाठीशी अगदी सावलीप्रमाणे म्हणणारे ....काळोखात साथ सोडून देतात... आणि आपण धडपडत राहतोत... निराधारासारखं ...
.
आधार देणारेचं जर गद्दार झाले तर... दाद मागावी कोणाकडे...
.
परंतू परक्याचं ठिक आहे हो... परके हे कितीही केले तरी परकेच...
.
पण जन्मदात्या आईवडिलांचं काय...
.
ठरलं, आज भाऊंना( वडिलांना )दाद मागणारच ...!
.
मी त्यांच्या विस्कटलेल्या थडग्यांजवळ गेलो... विचारलं तुम्ही तरी किमान माझी सावली बनायला हवं होतं...?
.
त्यावर आकाशवाणी व्हावी अगदी तसंच कांहीसं झालं, ओळखीचा आवाज आला... सुमीत, ऊठ... माझ्यावर तुझा राग असणं स्वाभाविक आहे...
.
पण मी तुझी सावली बनू शकलो नाही, याचं वाईट वाटून घेऊ नकोस...?
.
तु "रवीअंश"आहेस... "रवीवंश" आहेस...
.
माझे रवीतेज सदैव प्रखरतेने तुझ्या पाठीशी असेल...
.
प्रकाशात वस्तूची प्रतिमा,प्रतिकृती,पडछाया म्हणजेच तर सावली असते ना रे बाळा...
.
सावली छायेची असते... सावली मायेची असते...
सावली पाठीराख्यांची असते... सावली आपल्यातील परक्यांचीही असते...
.
जोपर्यंत प्रकाश, तेज, तोपर्यंतच सावली असते...
जोपर्यंत ज्ञान, वैभव, आरोग्य तोपर्यंतच सख्य आणि सौख्य असते...
.
माझ्या प्रकाशात तुझे स्वत्व, सत्व, तत्व यांचे महत्वही उजाळून निघेल...
.
परंतू सावल्यांच्या जीवघेण्या खेळात न पडता... तु स्वयंप्रकाशीत व्हावंस असंच मला वाटतं...
.
तेंव्हा " अत्त:दीपभव- स्वयंप्रकाशीत हो.